Menu główne:
Odcinek: biwak "Barnimie" - biwak "Bogdanka"
Odcinek trudny, ok. 8,8 km.
Przy biwaku (58,8 km) rzeka zaczyna płynąć zakolem ku wschodowi. Na zboczach rosną kwaśne buczyny, a na niskim dnie doliny łęgi olszowe.
Wkrótce dostrzegamy schodki, prowadzące na polanę zlikwidowanego biwaku " Śródleśnego" .
Po drodze wiele przeszkód, dlatego trzeba zachować ostrożność. Najpierw po prawej, a w chwilę później po lewej stronie rzeki zaczyna się ścisły rezerwat "Drawski Matecznik".
Charakter lasu widocznego z wody nie zmienia się jednak. Naturalny układ roślinności leśnej zachował się na całym odcinku. W skarpach, na prawym brzegu doliny odsłaniają się ciekawe profile geologiczne. Pionowe, gliniaste urwiska wykształciły się w glinie morenowej, a piaszczyste osypiska w utworach sandrowych. Granica utworów geologicznych przeplata się z rzeką.
W wydatnym rozszerzeniu rzeki, z prawej strony znajduje się ujście strużki odprowadzającej wodę z kotlinki, w której rośnie płat olsu - bagiennego lasu olszowego.
Łąka na prawym brzegu sygnalizuje koniec śródleśnego odcinka. Po chwili łąki są już na obu brzegach.
W lewo najbliżej stąd do wsi Konotop. Na prawym brzegu mijamy niewielkie, ale interesujące odsłonięcie warstwowych piasków sandrowych. Wydatny meander rzeki wygina się ku północy. Na trasie liczne drzewa zwalone w nurt i bystry prąd.
Na obu brzegach pojawiają się łąki, las porasta strome zbocza doliny. Wierzchowina po obu stronach zajęta jest przez pola wsi Zatom i Konotop.
Na zakręcie w lewo mijamy po prawej stronie jedno z wyższych na całej trasie gliniastych osuwisk. Zwalone buki świadczą o tym, że procesy kształtowania się zboczy są wciąż żywe.
Na nieco spokojniejszym odcinku, za łączkami na obu brzegach i kępą świerków, widzimy kładkę łącząca wsie Konotop i Zatom (54,7 km). Na prawym brzegu w odległości około 1 km znajduje się Zatom.
Wieś rozłożyła się na dużej śródleśnej polanie, będącej płatem glin zwałowych położonym wśród piaszczystej równiny sandrowej. Stąd najbliżej do sklepu w Zatomiu.
Na wierzchowinie, z prawej strony miejsce pól zajmuje las. Zbocza pokrywają na przemian buczyny i fragmenty lasków grabowych. Rzeka jest tu wąska, o szybkim prądzie.
Zwalone drzewa w większości dają się ominąć, choć należy zachować ostrożność. Bardzo malownicze fragmenty, zwłaszcza na odcinkach, gdzie rzeka rozmyła własną terasę zalewową. Płyniemy wśród stojących w wodzie olsz.
Przepływamy pod linią energetyczną, a na lewym brzegu mijamy łączkę. Pokonujemy zakręt w lewo u stóp stromego zbocza. Jest kręto i trudno.
Wysoki klif na lewym brzegu, w miejscu zakrętu rzeki o prawie 180° w prawo, jest siedliskiem grupy interesujących roślin kserotermicznych - to rezerwat "Tragankowe Urwisko" .
Zaraz z prawej widnieje łąka, a z lewej uchodzi rzeka Słopica (51,5 km). 300 metrów stąd, za Słopicą, znajduje się leśniczówka DPN "Międzybór".
Po chwili rzeka zwęża się po prawej widzimy wysokie osypisko. Lewy, niski brzeg umocniony jest stalową opaską ze stalowych profili Larsena. Jest to pozostałość nieukończonej budowy stopnia wodnego, jaki planowano wznieść w latach 1941-43, w ramach systemu kaskadyzacji Drawy.
Jeszcze kilka bardzo malowniczych zakrętów i wkrótce przepływamy pod linią energetyczną i mostem drogowym na szosie Drawno - Zatom (50,4 km). Pod mostem kolejne bystrze.
Za zakrętem rzeki, po lewej stronie niespodziewanie pojawia się biwak "Bogdanka" (50 km), położony na niskiej terasie w widłach Drawy i uchodzącej do niej Korytnicy. U połączenia rzek szeroki, drewniany pomost, przy którym wygodnie wylądować.
Biwak zajmuje dużą łąkę i fragment przerzedzonego drzewostanu sosnowego. Ze wzniesienia od północy rozciąga się ładny widok na Drawę, którą przed chwilą płynęliśmy.