Menu główne:
Odcinek: biwak "Bogdanka" - biwak "Sitnica" .
Odcinek dość łatwy - ok. 7,9 km.
Za biwakiem "Bogdanka" (50 km) rzeka jest szeroka i spokojna. Na obu brzegach pojawiają się bory sosnowe, na fragmentach stromych zboczy buki. Wzdłuż brzegów rosną szuwary turzycy brzegowej, a w zakolach, w miejscu dawnych łąk, najczęściej sztucznie posadzone uprawy olszy czarnej.
Mijamy kilka zwężeń rzeki, gdzie nurt staje się szybszy i pojawiają się zwalone drzewa, a wysokie skarpy porasta las bukowy. Za nimi nurt jest znów spokojny.
Pozostawiamy miejsca lęgowe ptactwa wodnego, między innymi ulubione siedliska gągołów. Dalej dolina rozszerza się jeszcze bardziej.
Przy rzece widzimy szuwary trzcinowe, a za nimi łąki porośnięte w większości kępami turzycy sztywnej. W tle świetliste bory sosnowe. Jest tu spokojnie, szeroko, malowniczo. Na piaszczystym dnie widać podwodne łąki tworzone przez kilka gatunków rdestnic. W miejscach spokojniejszych rośnie moczarka kanadyjska i rogatki.
Na szerokim zakolu przepływamy pod linią energetyczną. Na niskim, lewym brzegu nadal bory, ale po prawej, na wysokiej skarpie wyniosła kępa buków - rezerwat "Stare Buki". Za nim pozostałości dawnej bindugi.
Prąd znów staje się szybszy, a zbocza doliny wysokie. Rzeka jest szeroka i przeszkody dają się ominąć, trzeba jednak uważać na silny nurt.
Na prawym zboczu dominuje buczyna i mieszane drzewostany bukowo-sosnowe, na lewym wciąż jednogatunkowe, sosnowe bory i łączki.
Z prawej strony mijamy drewniany pomost i okrągłą polankę - dawne miejsce biwakowania. Na piaszczystym dnie dostrzegamy znów łany rdestnic. Dalej, po obu stronach rzeki rozciągają się małe łąki.
Nurt skręca ostro, podmywając wysokie zbocza. Płat samosiewnej sośniny na prawym zboczu wyznacza miejsce dawnej bindugi. W chwilę później dopływamy do bystrzy i zwalonych drzew.
Na wysokiej skarpie rośnie buk o fantazyjnych kształtach. Koło tablicy "zakaz biwakowania" bystrze z podwodnymi głazami, na których znajduje się jedno z większych stanowisk krasnorostu hildebrandii.
Drewniane, zniszczone schody wyprowadzają na dawną bindugę (przed utworzeniem DPN ulubiony przez wodniaków biwak "Wrzosowiskowy" ). Stąd możliwy jest pieszy wypad czerwonym szlakiem lub brukowanymi drogami (ok.1,5 km) do uroczyska "Radęcin" .
Po chwili, przy prawym brzegu w wodzie duży głaz narzutowy "Wydrzy Kamień" (43,5 km) zwany też Dziewiczym. Olbrzymi, liczący 14,2 m obwodu chroniony jest już od czasów przedwojennych. Zwano go wtedy Niklowym Kamieniem. Z głazem wiąże się wiele legend.
300 m dalej podlegające ścisłej ochronie uroczysko "Zawilcowe Lasy". Rezerwat liczący 10 ha powierzchni porastają lasy dębowe i dębowo - bukowe, charakterystyczne dla górnych terasów doliny Drawy. Wiosną zakwitają tu zawilce, przylaszczki, miodunki i kokorycze.
Zbocza to tzw. kwaśna buczyna o runie ubogim w rośliny zielone, ale bogatym w mchy. Przy południowej granicy rezerwatu znajdują się pozostałości umocnień ziemnych, prawdopodobnie z czasów wojny trzydziestoletniej. Inną hipotezą jest to, że są to pozostałości nieukończonej rezydencji Wedlów. Na lewym brzegu zaczyna się długi pas łąk.
Mijamy dwa kamieniste bystrza i resztki drewnianej kładki. Dno jest kamieniste, wciąż można tu znaleźć hildebrantię.
Na lewym brzegu widnieją pomosty dla wędkarzy, a po chwili na łące, położonej nad brzegiem rzeki biwak "Sitnica" (42,1 km).
Droga biegnąca wąwozem w górę prowadzi do miejscowości Sitnica.
Powstała jako śródleśny folwark pobliskiej Dąbrowy (obecnie nie istnieje). W latach 70-tych XIX w. istniała mleczarnia i wytwórnia serów. Przebiegała tędy też kolejka wąskotorowa służąca do wywozu drewna z puszczy. Obecnie znajduje się tutaj siedziba leśnictwa i kilka budynków zamieszkiwanych przez robotników leśnych. W 1992 r. w ciągu jednej nocy pożar strawił 200 ha lasu na płn. -zach. od Sitnicy.